99,965 – GALERIA MIŁOŚĆ

99,965

Artyści | artists: Piotr Kmita, Paweł Olszczyński, Aleka Polis & Wiktor Paweł Zmysłowski, Justyna Scheuring, Mikołaj Tkacz

26.09 – 25.10.2015
otwarcie wystawy | opening of the exhibition: 26.09.2015
godz.19:00 | 7 p.m.

Kuratorzy | curators: Piotr Lisowski & Natalia Wiśniewska

Wystawa 99,965 to szkic poświęcony czerni.
Zaprezentowane na wystawie prace próbują naświetlić mechanizmy, jakie sankcjonują kulturowe symbole. Zderzają prywatne gesty z kontekstem społecznym, obnażając pola mitologizacji rzeczy, idei czy postaw.

W języku potocznym czerń to najciemniejsza z barw, choć można też uznać, że nie jest to kolor. Wydawałoby się, że barwa to realna cecha materii, a jednak po rozważeniu jej istoty staje się bardziej subiektywna, niż przypuszczaliśmy. Czerń wymyka się, jest czymś umownym. Pozostaje iluzją – czymś, czego nie jesteśmy w stanie spostrzec ze względu na niedobór światła. Tkwi w nim kulturowe oblicze niewiedzy, kresu i braku kontroli, z którym nierzadko trudno nam się pogodzić.

Wychodząc z założenia, że czerń to nie kolor, kierujemy się ku potencjalności tego pojęcia. Jest to barwa schizmy i rozdźwięku. Czerń pozwala spojrzeć na siebie jak na obszar, gdzie dochodzi do spajania wszelkich skrajnych idei, wyobrażeniowych antagonizmów, błędów ewolucji, przewartościowania rzeczywistości, wymknięć z granic naszego języka i świata, czy w końcu obszar, gdzie dominuje zdeterminowany radykalizm ukształtowany z przeżyć i emocji.

Didaskalia dla narracji wystawy przywodzą wydarzenie z 1913 roku, kiedy to odbyła się premiera opery Michaiła Wasiljewicza Matiuszyna zatytułowanej Zwycięstwo nad słońcem. Dzieło miało charakter utworu programowego – manifestu nowej futurystycznej sztuki. Opera opowiadała historię zwycięstwa i uwięzienia słońca przez człowieka. Jej bohaterowie żyli w świecie bez słońca, gdzie wszyscy są nieśmiertelni i wolni od przeszłości oraz wspomnień. Utwór kończy się swego rodzaju pożegnaniem z bezpieczną przeszłością i otwarciem na nieznane. Wśród osób zaangażowanych w pracę nad operą był Kazimierz Malewicz, autor scenografii i kostiumów. To wówczas w głowie artysty rodzi się pomysł „czarnego kwadratu”, który ma swoją premierę dwa lata późnej.

Opowieść o aresztowaniu słońca i zrodzeniu się idei „czarnego kwadratu” kieruje uwagę na dwa pola: radykalizm i futurologię. Ma to swoją kontynuację w tytule wystawy – liczba w procentach, oznaczająca w jakim stopniu materiał nazwany Vantablack pochłania padające na niego światło. Według twórców, Vantablack jest prawie tak czarny, że możemy na jego podstawie wyobrazić sobie, jak wygląda czarna dziura. Substancja stworzona przez brytyjskich badaczy zbudowana jest z nanorurek węglowych i dzięki swoim właściwościom może być wykorzystywana w wojsku i w agencjach kosmicznych. Tutaj konstrukcja wystawy zamyka się. Począwszy od abstraktu, jakim pozostaje dla nas pojęcie czerni, futurystycznej opery Zwycięstwo na słońcem oraz idei „czarnego kwadratu”, dochodzimy do najciemniejszych obszarów wystawy 99,965.

99,965 | works

Piotr Kmita
Ur. w 1981 roku. Absolwent Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu. W swej twórczości posługuje się różnego rodzaju środkami formalnymi (malarstwo, grafika, instalacja), których używa do komentowania szerokiego wachlarza problemów, ze szczególnym uwzględnieniem miejsca artysty we współczesnym świecie. Mieszka we Wrocławiu
Paweł Olszczyński
Ur. w 1985 roku. Absolwent Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Jego głównym medium artystycznym pozostaje rysunek, z którym eksperymentuje przestrzennie. Zajmuje się również projektowaniem graficznym. Mieszka w Warszawie
Aleka Polis
Ur. w 1974 roku. Absolwentka Instytutu Sztuki Uniwersytetu Śląskiego w Cieszynie. Od 2014 studia na Uniwersytecie Artystycznym w Poznaniu. Zajmuje się sztuką performance, wideo, fotografią cyfrową oraz animacją komputerową. Mieszka w Warszawie.
Justyna Scheuring
Studiowała na Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu (2001) oraz na Uniwersytecie Goldsmiths w Londynie (2010). Działa artystycznie w obszarze fotografii, rysunku, zdarzeń performatywnych, sztuki instalacji, obiektu artystycznego, sztuki wideo oraz poezji. Mieszka w Londynie.
Mikołaj Tkacz
Ur. w 1991 roku. Studiuje Multimedia na Akademii Sztuki w Szczecinie. Członek komiksowej grupy Maszin. Zajmuje się muzyką eksperymentalną, komiksem oraz sztuką wideo gdzie stara się zderzać eksperymenty formalne z komizmem. Mieszka w Poznaniu.
Wiktor Paweł Zmysłowski
Ur. w 1990 roku. Student Warszawskiej Szkoły Filmowej, specjalizacji montaż filmowy. Współtwórca projektu „Obraz w ruchu” – działań tanecznych w przestrzeni miejskiej inspirowanych fotografiami Warszawy. . Tworzy filmy found footage oraz teledyski. Od 2014 roku działa z Komuna//Warszawa. Mieszka w Warszawie.

The exhibition entitled 99.965 is a draft devoted to blackness.
The works presented at the exhibition are trying to elucidate the mechanisms that legitimize the cultural symbols. Private gestures are clashing with social context, laying bare the fields of things, ideas or attitudes mythologisation.

The blackness in everyday language, it is the darkest colour, although it can also be considered as not being a colour. It would seem that a colour is a real feature of matter, but after considering its essence a colour becomes more subjective than we thought. The blackness is eluding, it is something arbitrary. It remains an illusion – something we can not discern because of the shortage of light. There is residing the cultural visage of ignorance, limit and lack of control, which is often difficult for us to accept.

Assuming that blackness is not the colour we are heading towards the potentiality of this concept. This is the colour of schism and discord. The blackness enables to look at oneself as an area where there is a bonding of all extreme ideas, imaginative antagonisms, errors of evolution, redefinitions of reality, slips through the limits of our language and the world, and finally as an area where there is a domination of determined radicalism formed from experiences and emotions.

The stage directions for the narrative of the exhibition bring back the 1913 event, when the première of the opera by Mikhail Vasilyevich Matyushin entitled Victory over the Sun took place. This work was a manifesto of a new futuristic art. The opera is telling the story of man’s victory and his imprisonment of the Sun. Its characters live in a world without the sun, where everyone is immortal and free from the past and memories. It ends with a sort of farewell to the security of past and opening to the unknown. Among those involved in the work on the opera was Kazimir Malevich, as stage and costume designer. It was then, when in his mind arose the idea of “black square” that is going to have its première two years later.

The story about arresting of the Sun and emerging of the idea of “black square” draws attention to two fields: radicalism and futurology. This have its continuation in the title of the exhibition, indicating the number expressing the percentage of the extent to which a substance called Vantablack is absorbing the light when it strikes it. According to the developers of Vantablack it is almost so black that we can on this basis imagine how a black hole looks like. This substance developed by British researchers, is made of carbon nanotubes and due to its characteristics is used in military and space agencies. Here, the structure of the exhibition closes up. Starting from the notion of blackness, which remains for us an abstract, via the futuristic opera Victory over the Sun and the idea of “black square”, we are getting to the darkest areas of the 99.965 exhibition.